Rodzaje kleszczyków chirurgicznych

Kleszczyki to jedne z podstawowych narzędzi. Wykorzystywane są nie tylko przez chirurgów, ale innych lekarzy. To narzędzia przede wszystkim podtrzymujące tkanki, ale mają także inne zastosowania.

Rodzaje kleszczyków:

Wyróżniamy wiele form tych narzędzi. Każde kleszcze są inaczej zbudowane i specjalnie dostosowywane do potrzeb pacjenta jak i wygody lekarza. Zazwyczaj większość modeli jest dostępna w formie prostej, jak i zagiętej.

Najczęściej spotykane kleszczyki na stołach operacyjnych to:

ZACISKOWE

- kleszczyki do serwet

Służą do umocowania bielizny operacyjnej wokół pola operacyjnego.

- podtrzymujące

- narządowe

HOMOSTATYCZNE

W tej kategorii pojawia się o wiele więcej rodzajów kleszczyków. Najpopularniejsze są zdecydowanie kleszcze Peana (nazwa pochodzi od francuskiego chirurga Jelusa-Emila Peana, który je skonstruował) oraz Kochera.

Warte omówienia są kleszczyki naczyniowe, niezbędne nie tylko przy operacjach ogólnych ale także przy operacjach plastycznych, laryngologicznych, ginekologicznych czy stomatologicznych.

Kleszczyki typu Kocher i Pean- różnice

Dużo osób zastanawia się, czym różnią się te dwa najpopularniejsze modele.

By wyjaśnić wszelkie wątpliwości, należy od razu podkreślić, że kleszczyki Pean mają gładkie końce, kleszczyki Kocher posiadają natomiast ząbki. Oznacza to, że różnią się także delikatnością.

Inne rodzaje kleszczyków ( homostatycznych):

- jelitowe

- maciczne

- kostne

- płucne

Osteotomia- na czym polega?

      Osteotom

Osteotomia polega na przecięciu i przebudowie mechanicznej struktur kości, korekcie osi kończyny lub innej części ciała w zależności od miejsca zabiegu oraz przywróceniu prawidłowej mechaniki aparatu ruchu. Najczęściej tego typu zabiegi dotyczące : kolan, szczęki, nosa, haluksów.

Istotą osteotomii jest przecięcie zmienionej patologicznie kości i rekonstrukcja jej prawidłowej budowy poprzez przesunięcie odłamów w płaszczyznach.

W celu prawidłowego zrostu ustawione pod odpowiednim kątem fragmenty tkanek są stabilizowane biopłytką, czyli implantem kompatybilnym z organizmem człowieka.

Wskazania do zabiegu osteotomii:

- zmiany zwyrodnieniowe np. kolana, biodra ( osteotomia biodra, osteotomia kolana)

- kolana szpotawe oraz koślawe ( osteotomia klinowa )

Należy wtedy przywrócić prawidłową oś. Do tego jest używany klin kostny.

- zniszczenia kości np. kości żuchwy

- upośledzenie chodu spowodowane np. haluksami

Przeciwwskazania do zabiegu osteotomii:

- otyłość II stopnia

- cukrzyca

- osteoporoza

- reumatoidalne zapalenie stawów (RZS) obejmujące kolano

- duży, symetryczny stopień zniszczenia chrząstki w obu przedziałach stawu

- znaczne ograniczenie ruchomości kolana

- nałóg tytoniowy

- ciąża

Metody zabiegów:

Wymienić możemy dwie metody prowadzenia zabiegu: zamkniętą oraz otwartą.

OWHTO (ang.: opening wedge high tibial osteotomy) – jest to otwarta osteotomia klinowa. Najpopularniejsza obecnie metoda operowania, wymagająca zaledwie jednego cięcia, a jednocześnie zapewniająca bardzo precyzyjną korektę różnego typu wad

CWHTO (closing wedge high tibial osteotomy) – zabieg zamknięty.  Zazwyczaj wymagający 3 cięć. Opracowany dużo wcześniej stosowany do dziś, ale o wiele rzadziej. Nie zmienia to faktu, że także ma zalety takie jak: większa stabilność i szybszy powrót do sprawności.

Koferdam oraz dziurkacze do koferdamu

Koferdam- służy do wchłaniania śliny przy wizycie u stomatologa. Dawniej w tym celu używana była lignina, jednak nie jest tak higieniczna i komfortowa w użyciu jak koferdam. Nie ma konieczności zmieniania go w trakcie zabiegu oraz osuszania jamy ustnej, dzięki czemu wizyta trwa krócej.

Z czego zbudowane są koferdamy?

Zazwyczaj jest to lateksowa membrana. Różnią się między sobą grubością i wielkością. Im jest cieńszy tym łatwiej się go zakłada, trzeba jednak pamiętać, ze ma to wpływ na uszczelnienie zębów.

Do czego służą dziurkacze do koferdamu?

Przed zabiegiem stomatologicznym lekarz dentysta wycina w koferdamie za pomocą specjalnego dziurkacza otwór i zakłada koferdam tak, by przez otwór przechodził leczony ząb, a czasami także zęby sąsiednie. Następnie lekarz zakłada specjalną klamrę, która dostosowana jest do wielkości i kształtu zęba i naciąga koferdam na ramkę, która znajduje się wokół ust pacjenta.

Przed założeniem koferdamu stomatolog sprawdza nicią dentystyczną przestrzenie międzyzębowe – miejsca, gdzie nić nie przechodzi gładko, mogą potencjalnie być przyczyną rozerwania koferdamu, dlatego należy je przed zabiegiem delikatnie oszlifować.

Istotną kwestią jest również wielkość otworu na ząb w koferdamie. Zazwyczaj dziurkacze do koferdamu mają 5 otworów różnej wielkości. Przy izolacji siekaczy, kłów i zębów przedtrzonowych należy wybrać mniejsze otwory. Otwory większe przeznaczone są dla zębów trzonowych. Największy otwór przeznaczony jest na ząb, na który zakłada się klamrę. Dostępne są klamry do koferdamu ze skrzydełkami i bez skrzydełek:

- Klamry ze skrzydełkami mają przy szczękach wypustki, które umieszczane są w otworze w koferdamie, po czym ślinochron z już nałożoną klamrą nakładany jest na ząb.

- Klamry bez skrzydełek przymierzane są bezpośrednio na zębie, w przypadku klamer ze skrzydełkami po przymierzeniu klamra jest zdejmowana.